The call to adventure
Over het waarom van onze reis en het ontstaan van deze website kunnen we pagina’s volschrijven. Gaan we niet doen. In de sectie ‘over ons’ vind je een stukje tekst dat er iets van verraadt. Het is nu vooral een kwestie van vooruit kijken, want het avontuur roept! Dat gezegd hebbende, toch even kort:
Over de achtergrond en het waarom van onze reis en deze website kunnen we pagina’s volschrijven. Gaan we niet doen. De sectie ‘over ons’ op deze website verraadt er iets van. We kijken nu vooral vooruit, want het avontuur roept! Dat gezegd hebbende, toch even kort:
Anderhalf jaar geleden begonnen we met het maken van plannen voor het volgende hoofdstuk van ons leven. Het leven moest simpeler, authentieker en betekenisvoller worden; zich vooral buiten afspelen en afgestemd zijn op de cycli van Aarde, Zon en Maan in plaats van die van de wijzers van de klok. Boven alles wilden we meer tijd doorbrengen als gezin en daarbij meer energie en aandacht hebben voor elkaar.
Het is overigens niet helemaal juist te zeggen dat we ‘plannen’ maakten. Ons meest primaire ‘plan’ is dat we ons leven niet meer plannen. Niet zoals we dat gewend waren te doen, althans. Het is een cliché, maar we gooien hem er toch maar in: We wilden meer ‘in het nu’ leven. En doen wat goed voelt, in plaats van wat verstandig is. En zo kan het verkeren dat anderhalf jaar na het besluit ons leven anders te gaan leiden, we de dolblije bezitters zijn van twee kleine boerderijtjes op het Portugese platteland. Eentje om op te wonen en eentje om te verhuren. Door te dobberen in plaats van te stippelen. We kochten beide huisjes van Ton en Annemieke, die we - na wat omzwervingen in Portugal - troffen op de dag nadat ze besloten hadden de boel in de verkoop te zetten. Synchroniciteit?
Geparkeerd in de vallei van Quinta Arrancada. Die augustusavond, na een wandeling over het terrein en onder de meest heldere sterrenhemel, besloten we het te kopen.
Ons woonverblijf is een kleine quinta op een perceel van bijna zeven hectare. Quinta Arrancada (zoals het heet) ligt nabij het dorpje Ninho do Açor, zo’n twee kilometer van de verharde weg, weg van de geluiden en het licht van de beschaving. De quinta beslaat grofweg een olijfgaard, een eucalyptusbos, een elzenbos, een voedselbos en enkele grasvelden. Het is deels plateau, deels heuvel en deels vallei en grenst onderin aan een klein riviertje. De vallei blijft zelfs hartje zomer een groene oase. Door de verschillende soorten begroeiing, verschillende soorten grond, de hoogteverschillen, maar bijvoorbeeld ook de aanwezigheid van enkele reusachtige keien en een viertal waterputten, bestaat het land uit tal van micro-klimaatjes, met elk hun eigen klimatologische en ecologische eigenaardigheden. Op het ‘erf’ vind je verder onder andere een kapschuur, een grote kas en een moestuin. Het uitzicht op het Gardunha-gebergte, enkele tientallen kilometers in de verte, is adembenemend.
Op het hogergelegen plateau van Quinta Arrancada staat ons huisje. Het is bewoonbaar, hoewel er nog e.e.a. aan moet gebeuren. Het tractortje kent het land gelukkig al en wordt hopelijk een trouwe compagnon.
Het tweede verblijf (dat we zullen verhuren) staat op een kleiner stuk land van zo’n 8200 vierkante meter. Het ligt zo’n twintig groene, slingerende autominuten van onze hoofdwoning, aan de rand van het pittoreske, 500 inwoners tellende boerendorpje Louriçal do Campo. Dit boerderijtje was ooit een varkenshouderij en een boomgaard en dat laatste is het nog steeds. Er groeien citroenen, sinaasappels, kersen, perziken, vijgen en zo meer. Ook hier kurkeiken en olijven. Héél veel olijven. Het huisje, omringd door een aantal grote schuren, is gebouwd in een stijl die we kunnen omschrijven als praktisch, landelijk en oubollig. Perfect voor mensen die op zoek zijn naar de authentieke Portugese plattelandservaring, inclusief bruine vloer- en muurtegels. Doordat het half in de bergwand ligt, blijft het zomers relatief koel. (Interesse? Zie ons aanbod.)
Bovenste foto’s: Een impressie van het dorpje Louriçal do Campo, waar ons tweede huisje staat.
Onderste foto’s: Een impressie van ons huisje, diens boomgaard en het uitzicht aldaar.
Onze beider quinta’s zijn off-grid en dus niet aangesloten op publieke voorzieningen voor electriciteit, gas of water. Electriciteit wordt opgewekt met zonnepanelen; water wordt uit de grond omhoog gepompt; gas komt uit flessen en WC’s komen uit op septic tanks, of zijn van de composterende soort. Spartaans? Nee hoor. En zeker niet als je je bedenkt dat we vorig jaar op reis gingen met het idee ergens een braak stuk land te kopen en daar zelf een huisje op te bouwen terwijl we enkele jaren in een tent, container of camper zouden wonen. Nee, dan hebben we een gespreid en comfortabel bed gekocht. Tegen alle verwachtingen in, omdat we er nu eenmaal verliefd op werden. Net zoals Ton en Annemieke er ooit verliefd op werden, zelfs nog voordat ze het heroverd hadden op de bramenstruiken en andere verwilderde natuur.
Maar met al dit geklets over onze huisjes in Portugal lopen we op de feiten vooruit, want nesto momento moeten we nog enkele weken aftellen tot de daadwerkelijke verhuizing. We zijn druk met het opzeggen van abonnementen en verzekeringen, spullen weggeven, verkopen en inpakken en het afscheid nemen van mensen en plekken.
Wordt vervolgd…
Meer foto’s zien. Neem dan eens een kijkje op instagram.